Roztocze kurzu domowego komponenta r Der p 10 , tropomiozyna (D-205) IgE swoiste Kod ICD: L91

Alergia na kurz – to potoczne sformułowanie, za którym kryje się alergia na roztocza kurzu domowego. Alergia na roztocze kurzu domowego stanowi poważny problem kliniczny we wszystkich rejonach świata. Uczulenie na alergeny roztoczy kurzu domowego Dermatophagoides pteronyssinus i farinae są odpowiedzialne za trwający przez cały rok alergiczny nieżyt nosa oraz astmę oskrzelową. Identyczność sekwencji aminokwasowych pomiędzy Der p i Der f jest bardzo wysoka i wynosi 80-85%. Roztocza to mikroskopijne pajęczaki o długości ciała 0,1- 0,5 mm. Należą do współlokatorów wszystkich gospodarstw domowych. Najliczniej występują  w naszych sypialniach. Żywią się przede wszystkim resztkami złuszczonego naskórka, włosów i paznokci.

Objawy uczulenia na roztocze mieszkaniowe to przede wszystkim zatkany nos, szczególnie w godzinach porannych oraz objawy astmy oskrzelowej. Nasilenie dolegliwości występuje jesienią, przy zamkniętych oknach i częstym przebywaniu w pomieszczeniach. Dzieci w wieku niemowlęcym mają szczególnie korzystne warunki do wdychania silnie uczulającego antygenu, co powoduje, że objawy uczulenia można stwierdzić już nawet u niemowlaków. Uczulenie na roztocze kurzu jest schorzeniem o charakterze przewlekłym i stopniowym pojawianiu się coraz to bardziej dominujących objawów astmy oskrzelowej.

Test wykorzystuje alergeny rekombinowane - struktury białkowe syntetyzowane przez obcy organizm, (np. komórki bakterii, drożdży, owadów), wprowadzając do nich określoną informację genetyczną. Charakteryzuje się większą czystością powstałego alergenu w porównaniu do alergenów pochodzenia naturalnego. Poznanie profilu uczulenia na poszczególne białka alergenowe może przyczynić się do rozwiązania problemu nieskuteczności immunoterapii u niektórych chorych. W przypadku alergii na roztocza kurzu domowego HDM, do głównych białek należą Der p1, Der p2, należy pamiętać, że wczesne uczulenie na powyższe białka jest powiązane z rozwojem astmy. Około 15% uczulonych na HDM ma przeciwciała przeciwko Der p10 - tropomiozynie, która jest białkiem opornym na temperaturę i trawienie. Białko to reaguje krzyżowo z tropomiozyną owoców morza (krewetek, krabów, homarów, langusty, ostrygi, kalmary, małże, ośmiornice), ślimaków, nicieni Anisakis (sushi) i stwarza ryzyko reakcji anafilaktycznej.

Test wykonywany jest metodą referencyjną ImmunoCAP, uznawaną za złoty standard w alergologii. Prawdziwie ilościowy zakres pomiarowy od 0,1-100 kUA / L.

Przygotowanie do badań       

• Materiałem do badania jest krew.
• Pacjent nie musi być na czczo, należy jedynie unikać posiłków wysokotłuszczowych.
• Nie wymaga odstawienia leków sterydowych i przeciwhistaminowych podanych doustnie i miejscowo.