Hemoglobina glikowana (HbA1c) (diagnostyka cukrzycy) Kod ICD: L55

Pod wpływem glukozy wnikającej do erytrocytów, hemoglobina ulega nieenzymatycznej glikacji (nieenzymatycznej reakcji glukozy z hemoglobiną w krwinkach czerwonych). Reakcja ta zwana również reakcją Maillarda przebiega w obecności glukozy we wszystkich białkach z wolnymi grupami aminowymi. Błona komórkowa ludzkich erytrocytów jest łatwo przenikalna dla glukozy. Stopień tworzenia HbA1c zależy zatem od stężenia glukozy w otaczającym erytrocyty osoczu. Inne czynniki, które wpływają na tę reakcję takie jak temperatura, pH, stężenie jonów, czas ekspozycji (okres przeżycia krwinek czerwonych) można uznać w warunkach fizjologicznych za stałe.

Stężenie glikowanej pochodnej hemoglobiny jest proporcjonalne do stężenia glukozy we krwi. Poziom glikowanej hemoglobiny HbA1c odzwierciedla średnie stężenie glukozy we krwi w ciągu ok. 3 miesięcy (czas przeżycia erytrocytów).

Nowe wytyczne Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego (marzec 2021) wskazują jeszcze jedno kryterium rozpoznania – jest to hemoglobina glikowana (HbA1c). Już jednorazowy wynik HbA1c we krwi wynoszący co najmniej 48 mmol/ml, czyli więcej niż 6,5%, upoważnia do zdiagnozowania cukrzycy

Hemoglobina glikowana (HbA1c) - kto i kiedy powinien wykonać badanie?

Badanie hemoglobiny glikowanej pozwala na rozpoznanie i monitorowanie cukrzycy. Pozwala określić, czy leczenie przebiega prawidłowo i ocenić ryzyko rozwoju lub postępu powikłań, które mogą wystąpić w jej przebiegu.