Całkowita zdolność wiązania żelaza (TIBC) Kod ICD: O93

TIBC – całkowita zdolność wiązania żelaza jest wskaźnikiem odzwierciedlającym zdolność wiązania tego pierwiastka przez specjalistyczne białko osocza – transferynę.

Żelazo jest jednym z kluczowych dla organizmu pierwiastków. Dostarczane jest z pożywieniem. W warunkach prawidłowych około 70% wchłoniętego żelaza zużywane jest do syntezy w krwinkach czerwonych hemoglobiny. Pozostała pula żelaza jest magazynowana w tkankach w postaci ferrytyny lub hemosyderyny, a niewielka część wykorzystywana jest do syntezy niektórych białek, w tym mioglobiny oraz enzymów pełniących różnorodne funkcje.

Transferyna wytwarzana jest w wątrobie, reguluje wchłanianie żelaza do krwi i odpowiada za transport jonów żelaza do poszczególnych innych tkanek i narządów. W prawidłowych warunkach tylko około 1/3 miejsc wiążących w transferynie jest wysyconych jonami żelaza, pozostałe miejsca wiążące stanowią pulę zapasową. Występowanie zaburzeń w gospodarce żelazowej organizmu znajduje swoje odzwierciedlenie w poziomach TIBC (całkowitej zdolności wiązania żelaza). TIBC służyć może do diagnozowania niedokrwistości mikrocytowych (gdy krwinki czerwone są zbyt małe) i hipochromicznych (gdy erytrocyty zawierają zbyt mało hemoglobiny).

Wysokie wartości TIBC są obserwowane w niedoborach żelaza, w niedokrwistościach mikrocytowych, w ciąży, u osób stosujących doustne środki antykoncepcyjne.

Niskie wartości TIBC mogą wystąpić w hemochromatozie, w niedożywieniu, w stanach zapalnych, w marskości wątroby, w zespole nerczycowym, w chorobach nowotworowych.

Całkowita zdolność wiązania żelaza - kto i kiedy powinien wykonać badanie TIBC?

Badanie TIBC - całkowita zdolność wiązania żelaza zalecane jest osobom, u których występują przewlekłe stany szybkiego męczenia się, osłabienia, wyczerpania, zawroty głowy, bóle głowy, trudności z koncentracją, bóle brzucha, bladość skóry, utrata masy ciała, bóle stawów.