Zespół Sheehana – objawy, przyczyny, diagnostyka i leczenie    

Czy wiesz, że poważne komplikacje porodowe mogą prowadzić do trwałych zmian w zdrowiu kobiety? Jednym z takich stanów jest zespół Sheehana – rzadkie, ale istotne zaburzenie związane z uszkodzeniem przysadki. W artykule znajdziesz informacje o tym, czym jest zespół Sheehana, jakie daje objawy, jak go rozpoznać i jakie są możliwości leczenia.

Spis treści:

  1. Czym jest zespół Sheehana?
  2. Przyczyny zespołu Sheehana 
  3. Zespół Sheehana – jakie daje objawy?
  4. Rozpoznanie choroby Sheehana
  5. Leczenie zespołu Sheehana
  6. Zakończenie

Czym jest zespół Sheehana?

Zespół Sheehana to rzadkie zaburzenie występujące u kobiet po porodzie. Polega na uszkodzeniu przysadki mózgowej, które wynika z niedokrwienia spowodowanego masywną utratą krwi podczas porodu. Przysadka to gruczoł odpowiedzialny za produkcję kluczowych hormonów regulujących m.in. pracę tarczycy, nadnerczy i układu rozrodczego. Uszkodzenie przysadki prowadzi do zmniejszenia lub całkowitego zahamowania wydzielania hormonów, co może mieć wpływ na funkcjonowanie wielu układów organizmu.

>> Zobacz tez: Przysadka mózgowa i jej rola w organizmie. Jakie hormony wydziela?

Przyczyny zespołu Sheehana 

Podstawową przyczyną zespołu Sheehana jest masywna utrata krwi (tzw. krwotok poporodowy), która prowadzi do niedotlenienia przysadki. Ten niewielki gruczoł, położony u podstawy mózgu, jest szczególnie wrażliwy na brak tlenu, ponieważ ma stosunkowo ograniczone rezerwy krwi.

Do sytuacji zwiększających ryzyko wystąpienia zespołu Sheehana należą:

  • Komplikacje porodowe, takie jak pęknięcie macicy, przedłużający się poród, łożysko przodujące czy przedwczesne oddzielenie łożyska.
  • Zespół DIC (rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego), który prowadzi do niekontrolowanego krwawienia.
  • Ciąże mnogie, które obciążają organizm matki i zwiększają ryzyko powikłań.
  • Niedokrwistość w ciąży, która zmniejsza zdolność organizmu do radzenia sobie z utratą krwi.

Należy pamiętać, że zespół Sheehana może dotknąć każdą kobietę, która podczas porodu doświadcza ciężkiego krwotoku lub wstrząsu krwotocznego, szczególnie jeśli pomoc medyczna nie została udzielona na czas.

Zespół Sheehana – jakie daje objawy?

Objawy zespołu Sheehana są bardzo zróżnicowane i mogą pojawić się wkrótce po porodzie lub dopiero po wielu miesiącach czy latach. Ich nasilenie zależy od stopnia uszkodzenia przysadki.

Do najczęściej spotykanych symptomów należą:

  • Brak lub osłabienie laktacji: jest to jeden z najwcześniejszych i najbardziej charakterystycznych objawów, wynikający z niedoboru prolaktyny.
  • Przewlekłe zmęczenie i osłabienie: może być manifestacja niskich stężeń kortyzolu, hormonów tarczycy i hormonu wzrostu.
  • Nietolerancja zimna: spowodowana niedoczynnością tarczycy.
  • Niskie ciśnienie krwi: może prowadzić do zawrotów głowy i omdleń.
  • Wymioty, niezamierzona utrata masy ciała.
  • Spadek libido i zaburzenia miesiączkowania: wynikają z niedoboru hormonów gonadotropowych (LH i FSH).
  • Problemy psychiczne: niektóre kobiety mogą doświadczać depresji lub apatii.

Nieleczony zespół Sheehana może prowadzić do poważnych zaburzeń metabolicznych, takich jak hipoglikemia, hiponatremia czy hiperkaliemia, a także innych problemów zdrowotnych, w tym osteoporozy.

Rozpoznanie choroby Sheehana

Rozpoznanie zespołu Sheehana może być trudne, zwłaszcza gdy objawy pojawiają się wiele lat po porodzie. Diagnostyka obejmuje:

  • Wywiad medyczny: analiza historii porodowej, szczególnie dotyczącej utraty krwi, jest kluczowa.
  • Badania laboratoryjne: Oznaczenie poziomów hormonów przysadki:
    – ACTH, TSH, LH, FSH, prolaktyny
    oraz IGF-1, hormonów tarczycy (FT3, FT4) i kortyzolu.
  • Testy dynamiczne: mogą być konieczne do oceny rezerwy hormonalnej przysadki.
  • Obrazowanie przysadki mózgowej: MR lub CT mogą wykazać zmniejszenie rozmiarów przysadki, co jest typowe dla zespołu Sheehana.
Badanie ACTH
pakiet hormony kobiece zaburzenia miesiączkowania

Ważne jest, aby różnicować zespół Sheehana z innymi przyczynami niewydolności przysadki, takimi jak guzy, infekcje, choroby autoimmunologiczne czy urazy.

Leczenie zespołu Sheehana

Leczenie zespołu Sheehana opiera się na hormonalnej terapii zastępczej, która ma na celu uzupełnienie brakujących hormonów. Terapia dostosowywana jest indywidualnie i może obejmować:

  • Glukokortykosteroidy: w celu substytucji kortyzolu.
  • Hormony tarczycy: podawane w przypadku niedoczynności tarczycy.
  • Hormony płciowe: estrogeny i progesteron mogą być stosowane do regulacji cyklu miesiączkowego i zapobiegania skutkom niedoboru hormonów, np. osteoporozie.
  • Hormon wzrostu: w przypadku ciężkiego niedoboru hormonu wzrostu.

Pacjentki z zespołem Sheehana wymagają stałej opieki medycznej i regularnych badań kontrolnych. Współpraca z endokrynologiem jest kluczowa dla zapewnienia odpowiedniego leczenia i poprawy jakości życia.

Zakończenie

Zespół Sheehana to rzadkie, ale poważne zaburzenie, które może znacząco wpłynąć na zdrowie kobiet po porodzie. Wczesne rozpoznanie objawów oraz wdrożenie odpowiedniego leczenia pozwalają na skuteczne kontrolowanie tego stanu. Jeśli doświadczyłaś masywnej utraty krwi podczas porodu i zauważasz niepokojące symptomy, takie jak zmęczenie, brak miesiączki czy problemy z laktacją, skonsultuj się z lekarzem. Regularne badania i odpowiedzialne podejście do zdrowia to najlepsza droga do szybkiego rozpoznania i skutecznego leczenia zespołu Sheehana.


Bibliografia

  1. M. Zgliczyński, Endokrynologia kliniczna, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2020.
  2. A. Lewiński, „Zespoły niedoczynności przysadki: Rozpoznanie i leczenie”, Postępy Nauk Medycznych, 2018, nr 5.
  3. A. Milewicz, Endokrynologia ginekologiczna, Wydawnictwo Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu, Wrocław 2019.
Sara Aszkiełowicz
Sara Aszkiełowicz
Absolwentka Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, obecnie odbywająca szkolenie specjalizacyjne w dziedzinie pediatrii w Klinice Endokrynologii i Chorób Metabolicznych Instytutu Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się na zaburzeniach wzrastania, przedwczesnym i opóźniającym się dojrzewaniu płciowym, chorobach nadnerczy oraz zaburzeniach mineralizacji kości i gospodarki wapniowo-fosforanowej u dzieci.

Social

80,323FaniLubię
0ObserwującyObserwuj
16,812SubskrybującySubskrybuj

Przeczytaj też