Fenyloalanina jest jednym z podstawowych aminokwasów niezbędnych dla prawidłowego funkcjonowania organizmu człowieka. Odgrywa ważną rolę w wielu procesach biologicznych – szczególnie w produkcji neuroprzekaźników. Aby przebiegały one prawidłowo, fenyloalanina musi być dostarczana w odpowiedniej ilości wraz z pokarmem. Dowiedz się, gdzie występuje fenyloalanina oraz jakie są jej działanie i właściwości.

Spis treści:

1. Co to jest fenyloalanina?
   • Właściwości fenyloalaniny
   • Fenyloalanina: gdzie występuje?
2. Działanie fenyloalaniny
   • Nadmiar fenyloalaniny
   • Niedobór fenyloalaniny
3. Stosowanie fenyloalaniny
   • Fenyloalanina a ciąża
   • Czy fenyloalanina jest szkodliwa?

Co to jest fenyloalanina?

Fenyloalanina jest organicznym związkiem chemicznym. To aminokwas egzogenny, co oznacza, że organizm nie jest w stanie go samodzielnie wytworzyć. W związku z tym musi być dostarczany wraz z pożywieniem. Fenyloalanina została wyizolowana po raz pierwszy z łubinu w 1879 roku.

Właściwości fenyloalaniny

Fenyloalanina jest jednym z 20 aminokwasów, które są podstawowymi budulcami białek w organizmie człowieka. Każdy aminokwas ma grupę α-karboksylową, podstawową grupę α-aminową i łańcuch boczny zwany grupą R.

Fenyloalanina występuje w formie dwóch izomerów:

• L-fenyloalanina,
• D-fenyloalanina.

L-fenyloalanina jest naturalnie obecna w białkach roślinnych i zwierzęcych. Natomiast D-fenyloalanina jest otrzymywana w sposób syntetyczny i stosowana w suplementach diety. Produkują ją także bakterie Bacillus brevis.

Stężenie fenyloalaniny w organizmie zależy od stosowanej diety. Jej metabolizm jest skomplikowanym procesem przebiegającym z udziałem kilku enzymów. Większość procesu zachodzi w komórkach wątroby pod wpływem aktywności hydroksylazy fenyloalaninowej. Tam fenyloalanina przekształcana jest w tyrozynę – białkowy aminokwas endogenny.

Warto wiedzieć: Niedobór hydroksylazy fenyloalaninowej ma miejsce w fenyloketonurii. Jest to choroba uwarunkowana genetycznie, dziedziczona autosomalnie recesywnie, spowodowana mutacją genu PAH. W jej przebiegu dochodzi do gromadzenia się fenyloalaniny w organizmie, co skutkuje licznymi zaburzeniami – szczególnie ze strony układu nerwowego.

>> To może Cię zainteresować: Choroby rzadkie i ultrarzadkie

Fenyloalanina: gdzie występuje?

Produkty zawierające fenyloalaninę to m.in.:

• mięso i przetwory mięsne,
• ryby i owoce morza,
• jaja,
• mleko i przetwory mleczne,
• produkty zbożowe (szczególnie pełnoziarniste),
• warzywa strączkowe,
• orzechy i nasiona,
• żelatyna,
• sztuczny słodzik aspartam.

Fenyloalanina w jedzeniu nie występuje w dużych ilościach. Jednak dobrze zbilansowana dieta zapewnia odpowiednią podaż tego aminokwasu.

Działanie fenyloalaniny

Fenyloalanina jest prekursorem do produkcji wielu ważnych związków chemicznych w organizmie. Bierze udział w syntezie neurotransmiterów, takich jak dopamina, adrenalina i noradrenalina. Są one niezbędne do prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego (szczególnie procesów poznawczych) oraz regulacji nastroju i reakcji na stres.

Fenyloalanina jest istotna dla produkcji melaniny, pigmentu odpowiedzialnego za kolor skóry, włosów i oczu. Jej pochodne są także prekursorami hormonów tarczycy.

Sprawdź też:

>> Zapytaj eksperta – Tarczyca cz.1. Hormony tarczycy

>> Zapytaj eksperta – Tarczyca cz.2. Przeciwciała i choroby autoimmunologiczne tarczycy

>> Zapytaj eksperta – Tarczyca cz.3

Nadmiar fenyloalaniny

Nadmierne spożycie fenyloalaniny jest niebezpieczne dla osób cierpiących na fenyloketonurię. Wysoki poziom tego związku w organizmie może prowadzić do uszkodzenia układu nerwowego, czego skutkiem są zaburzenia neurologiczne, niepełnosprawność intelektualna, a także gorszy rozwój fizyczny. Wymienione zmiany są nieodwracalne.

Niedobór fenyloalaniny

Niedobór fenyloalaniny jest rzadko spotykany, ponieważ większość diet dostarcza odpowiednie ilości tego aminokwasu. W sytuacjach, w których podaż jest za niska, dochodzi do zaburzeń w produkcji tyroksyny oraz neuroprzekaźników. Wówczas mogą pojawić się m.in. zmiany nastroju, problemy z koncentracją, zmęczenie, zaburzenia pracy tarczycy.

>> Przeczytaj także: Ciągłe zmęczenie – problem XXI wieku. Czy to może być objaw choroby?

Stosowanie fenyloalaniny

Fenyloalanina jest dostępna w formie suplementów diety, które są szczególnie popularne wśród sportowców. Jak już wspomniano, substancja ta jest jednym z podstawowych budulców białek. Ponadto wpływa na poprawę koncentracji, regulację nastroju i działanie układu nerwowego.

Należy pamiętać, że rozpoczęcie suplementacji fenyloalaniny powinno być zawsze skonsultowane z lekarzem oraz poprzedzone badaniami laboratoryjnymi. Pozwala to uniknąć ewentualnych interakcji z innymi lekami oraz skutków ubocznych.

Fenyloalanina a ciąża

Fenyloalanina spożywana w zbilansowanej diecie w ciąży zdrowych kobiet nie stanowi zagrożenia. Nie zaleca się stosowania suplementów diety zawierających fenyloalaninę.

Szczególną ostrożność powinny zachować ciężarne cierpiące na fenyloketonurię. Wysoki poziom fenyloalaniny we krwi matki może prowadzić do poważnych wad wrodzonych u płodu (bez względu na to, czy on sam choruje na fenyloketonurię) oraz poronienia. Konieczne jest przestrzeganie odpowiedniej diety oraz ścisłe monitorowanie poziomu fenyloalaniny.

Czy fenyloalanina jest szkodliwa?

Fenyloalanina dostarczana wraz z pożywieniem w ramach dobrze zbilansowanej diety jest całkowicie bezpieczna dla zdrowych ludzi. Uważać na nią muszą osoby chorujące na fenyloketonurię. W przebiegu choroby konieczne jest ścisłe przestrzeganie diety z wykluczeniem produktów zawierających fenyloalaninę. Skutki uboczne nadmiernego spożycia tego aminokwasu są poważne i nieodwracalne.

Warto wiedzieć: W Polsce prowadzony jest program badań przesiewowych w kierunku fenyloketonurii. Objęte są nim wszystkie noworodki.

Fenyloalanina jest aminokwasem egzogennym, który jest niezbędny m.in. dla syntezy neurotransmiterów oraz melaniny. Jej wystarczającą podaż zwykle jest w stanie zapewnić zdrowa i dobrze zbilansowana dieta bogata w białko pochodzenia zwierzęcego i roślinnego. Chociaż fenyloalanina jest bezpieczna dla większości ludzi, osoby z fenyloketonurią muszą unikać jej nadmiaru, aby zapobiec poważnym problemom zdrowotnym.

Opieka merytoryczna: lek. Kacper Staniszewski

---

Bibliografia

1. L. Szablewski i in., Zaburzenia metabolizmu powodowane mutacjami i rola diety jak terapii. I. Fenyloketonuria, Nowa Pediatria 1/2007, s. 11–17
2. M.J. Lopez; S.S. Mohiuddin, Biochemistry, Essential Amino Acids, https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK557845/ (dostęp 02.08.2024)
3. M. Wiercińska, Fenyloketonuria – objawy, dziedziczenie, dieta, https://www.mp.pl/pacjent/choroby/339056,fenyloketonuria-objawy-dziedziczenie-dieta (dostęp 02.08.2024)
4. DLPA | Fenyloalanina, https://neuroexpert.org/suplementy/dlpa/ (dostęp 02.08.2024)
5. M.E. Drywień i in., Znaczenie aminokwasów rozgałęzionych w żywieniu człowieka oraz profilaktyce i przebiegu niektórych chorób, Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu 2013, t. 19, nr 3, s. 379–384

Drętwienie i mrowienie może występować w jednej lub obu rękach, czemu może towarzyszyć ból. Przyczyną parestezji może być uraz, ucisk lub uszkodzenie nerwów. W przypadku lewej ręki może być to także zwiastun ostrego incydentu sercowo-naczyniowego, np. zawału. W artykule podpowiadamy, jakie są przyczyny drętwienia i mrowienia lewej kończyny górnej, kiedy należy zgłosić się do lekarza oraz jakie badania wykonać.

Spis treści:

1. Drętwienie lewej ręki – przyczyny 
   • Mrowienie w lewej ręce a choroba kręgosłupa
   • Drętwienie i mrowienie lewej ręki a splot ramienny
   • Drętwienie lewej dłoni i palców podczas snu
   • Drętwienie palców lewej ręki a choroby serca
2. Mrowienie lewej ręki – jakie badania wykonać?
   • Badania serca przy drętwieniu lewej ręki
3. Drętwienie palców lewej ręki – kiedy udać się do lekarza?
4. Mrowienie w lewej ręce – jak go uniknąć?

Drętwienie lewej ręki – przyczyny 

Drętwienie i mrowienie określa się jako parestezje. Mogą dotyczyć tylko jednej lub pary kończyn, a także dotykać konkretnej strony ciała. W ich przebiegu może wystąpić nie tylko zaburzenie czucia (czyli parestezja), ale również niedowład.

Jakie wymienia się przyczyny drętwienia i mrowienia lewej ręki? Są to:

• rwa barkowa (ramienna) związana z urazem / zwyrodnieniem odcinka szyjnego kręgosłupa;
• uraz splotu ramiennego;
• choroba niedokrwienna serca;
• tężyczka (jawna lub utajona);
• polineuropatia cukrzyca.

Parestezje jednej kończyny mogą wystąpić również w przebiegu np. boreliozy.

Mrowienie w lewej ręce a choroba kręgosłupa

Drętwienie i parestezje lewej ręki oraz dłoni mogą wynikać ze zmian dyskopatycznych w odcinku szyjnym kręgosłupa. Objawem dyskopatii może być rwa barkowa (ramienna), której towarzyszy sztywność i ból w obrębie karku z włączeniem ręki i łopatki, biegnący od karku wzdłuż kończyny górnej.    

Drętwienie i mrowienie lewej ręki a splot ramienny

Uszkodzeniu splotu ramiennego ma najczęściej charakter pourazowy i może mu towarzyszyć mrowienie i inne parestezje lewej ręki. W rzadkich przypadkach jest związany z chorobami autoimmunologicznymi, np. amiotrofią neuralgiczną. Może być również efektem ucisku, np. przez guzy przerzutowe w raku płuc i sutka.

Zależnie od uszkodzenia górnej lub dolnej części splotu, objawy są zróżnicowane:

• uszkodzenie górnej części powoduje niedowład mięśni obręczy barkowej i części mięśni ramienia, a także kciuka, palca wskazującego, środkowego i połowy serdecznego;
• uszkodzenie dolnej części powoduje niedowład dystalny przedramienia, a także pozostałej połowy palca serdecznego i małego palca.

Niekiedy uszkodzenie splotu ramiennego ma związek z przebytymi zabiegami ortopedycznymi, torakochirurgią lub kardiologią interwencyjną.

Drętwienie lewej dłoni i palców podczas snu

Parestezje lewej dłoni i palców mogą wiązać się z występowaniem zespołu cieśni nadgarstka. Towarzyszy jej drętwienie kciuka, palca wskazującego i połowy palca serdecznego. To rodzaj mononeuropatii i najczęstszy zespół uwięźnięcia. Objawy mogą być na tyle dotkliwe, że wybudzają ze snu.

Inną możliwością jest ucisk/uszkodzenie nerwu łokciowego, koślawość łokcia, które prowadzą do drętwienia małego palca i połowy serdecznego. To inaczej zespół cieśni nerwu łokciowego związany z uciskiem pnia tego nerwu w rowku kości ramiennej.

Drętwienie palców lewej ręki a choroby serca

Drętwienie lewej ręki może być oznaką chorób serca, np. choroby niedokrwiennej lub ostrych incydentów sercowo-naczyniowych, do których należy zawał serca. Oprócz parestezji w obrębie kończyny górnej pacjent może odczuwać ból za mostkiem, a także zimne i zlewne poty oraz niepokój.

Dlatego osoby, które zmagają się z chorobami serca, powinny być wyczulone także na nietypowe objawy, takie jak drętwienie ręki właśnie.

Mrowienie lewej ręki – jakie badania wykonać?

Mrowienie lewej ręki może być objawem chorób neurologicznych, kardiologicznych lub metabolicznych (np. cukrzycy i jej powikłań, jak polineuropatia cukrzycowa). Dlatego zakres badań, które zleca lekarz jest zróżnicowany i określa się go po przeprowadzeniu dokładnego wywiadu lekarskiego. Może objąć badania laboratoryjne, takie jak:

• morfologia z OB i CRP,
• poziom glukozy i hemoglobiny glikowanej,
• podstawowe i rozszerzone badania biochemiczne krwi,
• badania w kierunku zapaleń stawów,
• badanie poziomu elektrolitów,
• oznaczanie poziomu witamin z grupy B.

Istotne w diagnostyce parestezji lewej ręki są także badania obrazowe,  takie jak  RTG, USG, CT i MRI.

Badania serca przy drętwieniu lewej ręki

Mrowienie lewej ręki może być niespecyficznym objawem niektórych chorób kardiologicznych. Dlatego, w trosce o nasze serce lekarz może zlecić badanie EKG, ale również testy laboratoryjne, które uwzględniają badanie poziomu troponiny, czy też lipidogram z kwasem moczowym.

>> Przeczytaj także: Troponiny sercowe

Drętwienie palców lewej ręki – kiedy udać się do lekarza?

Jeśli drętwieniu i mrowieniu lewej ręki towarzyszy ból za mostkiem oraz zlewne poty – konieczny jest natychmiastowy kontakt z Szpitalnym Oddziałem Ratunkowym! Pacjent powinien udać się na konsultację gdy:

• ból neuropatyczny ulega nasileniu i występuje częściej,
• samodzielne leczenie okazało się nieskuteczne lub mrowienie powróciło.

Pacjenci powinni również udać się do lekarza, jeśli odczuwane mrowienie i drętwienie lub inne parestezje lewej ręki utrudniają im codzienne funkcjonowanie.

Mrowienie w lewej ręce – jak go uniknąć?

Niektórym przyczynom mrowienia trudno zapobiec, szczególnie, gdy jest ono efektem urazu lub zmian zwyrodnieniowych związanych z wiekiem. Pomocna w dbaniu o układ nerwowy – również obwodowy jest odpowiednia skomponowana dieta, w której występują  źródła witamin z grupy B, minerałów (np. magnezu, wapnia, potasu), a także antyoksydantów i związków przeciwzapalnych – kwasów omega-3 o plejotropowym (wielokierunkowym) działaniu.

Za drętwienie i mrowienie lewej ręki z palcami włącznie może odpowiadać szereg różnych przyczyn – niektóre z nich mogą świadczyć o stanie zagrożenia życia i zdrowia. W przypadku nasilonej parestezji warto zasięgnąć konsultacji lekarskiej, szczególnie w przypadku uczucia bólu w obrębie klatki piersiowej w okolicy serca lub za mostkiem.

Opieka merytoryczna: lek. Mateusz Nawrocki

---

Bibliografia

1. Gorzkowska A, Klimkowicz-Mrowiec A (2023) Neurologia wieku podeszłego, Warszawa: PZWL
2. Kozubski W (2023) Neurologia Podręcznik dla studentów medycyny Tom 1-2, Warszawa: PZWL
3. https://www.mp.pl/pacjent/neurologia/choroby/349353,neuroborelioza-objawy-diagnostyka-i-leczenie
4. https://www.mp.pl/pacjent/zapytajlekarza/lista/118594,dretwienie-lewej-reki-czy-to-objaw-dyskopatii-kregoslupa
5. https://www.mp.pl/pacjent/zapytajlekarza/lista/show.html?id=119376
6. https://journals.lww.com/acsm-csmr/fulltext/2021/09000/differential_diagnosis_for_the_painful_tingling.9.aspx

Nasilona utrata włosów wiąże się z błędami dietetycznymi, chorobami endokrynologicznymi, łysieniem androgenowym, a także stresem. Za ich przerzedzenie może odpowiadać również przewlekła farmakoterapia. W artykule opowiadamy na temat zróżnicowanych przyczyn nasilonej utraty włosów, a także o badaniach pomocnych w jej diagnostyce.

Spis treści:

1. Dlaczego włosy wypadają?
   • Kiedy wypadanie włosów powinno zwrócić Twoją uwagę?
2. Wypadanie włosów – przyczyny
3. Nadmierne wypadanie włosów – choroby powodujące przypadłość
   • Jakie nowotwory powodują wypadanie włosów?
   • Czynniki psychiczne i stres a wypadanie włosów
4. Leki mogące powodować wypadanie włosów
5. Niedobory mineralne i witaminowe a wypadanie włosów
6. Wypadanie włosów po ciąży
7. Wypadanie włosów – jakie badania krwi wykonać?
   • Wizyta u lekarza z wypadaniem włosów – do kogo się umówić?
8. Nadmierne wypadanie włosów – leczenie
   • Jakie witaminy na wypadanie włosów?
   • Jak powstrzymać wypadanie włosów domowymi sposobami?

Dlaczego włosy wypadają?

Każdy włos podlega cyklowi wzrostu – wyróżnia się w nim trzy etapy. Są to:

• anagen (długa faza wzrostu, trwa od 2 do 7 lat).
• katagen (krótka przejściowa faza inwolucji (zmniejszenie aktywności) dolnej części mieszka i brodawki; trwa ok. 2 tygodnie).
• telogen (krótka faza spoczynku (trwa przez ok. 3 miesiące), w której pod koniec włos wypada (exogen)).

Czasami równowaga między wypadaniem i wzrostem włosów może zostać zaburzona. Wynika to z zakłócenia ich cyklu życia i przedwczesnego przejścia np. w fazę telogenu. Ostatecznie prowadzi to do patologicznego wypadania włosów i łysienia.

Kiedy wypadanie włosów powinno zwrócić Twoją uwagę?

Utrata włosów jest fizjologicznym zjawiskiem, pod warunkiem że ich utrata nie przekracza 100 dziennie (co mogą zauważyć pacjentki podczas typowych zabiegów pielęgnacji, np. codziennego rozczesywania włosów). Dodatkowo pacjenci mogą zauważyć przerzedzenie włosów np. na skroniach lub czubku głowy. Jeśli rzeczywista ilość przewyższa wymienioną sumę, warto skonsultować się z lekarzem i rozważyć wykonanie odpowiednich badań.

Warto wiedzieć: Aby określić dzienną utratę włosów, można skorzystać z kilku metod, np. ze zbierania włosów z miejsc, w których dochodzi do widocznej utraty włosów (podczas mycia włosów, szczotkowania, snu).

>> Zobacz także: Problemy z włosami – jak działać na przyczynę?

Wypadanie włosów – przyczyny

Na patologiczne wypadanie włosów wpływa wiele czynników, zarówno endogennych, jak i egzogennych. Są to m.in.:

• choroby ogólnoustrojowe (np. cukrzyca), autoimmunologiczne (np. choroba Gravesa-Basedowa i Hashimoto) oraz zakaźne (przebiegające z gorączką);
• palenie papierosów;
• stres;
• niewłaściwie skomponowana dieta, w której występują niedobory składników o znaczeniu dla cyklu życia włosów, np. cynk i selen, biotyna (witamina B7).

Problem z wypadaniem włosów? Dowiedz się więcej nt. badania cynku i selenu w surowicy:

Nasilona utrata włosów może wiązać się również z predyspozycjami genetycznymi, co ma miejsce w przypadku łysienia androgenowego.

Nadmierne wypadanie włosów – choroby powodujące przypadłość

Wzmożone wypadanie włosów może być związane z zaburzeniami endokrynologicznymi, chorobami nowotworowymi, a także dolegliwościami o podłożu psychicznym. Ich przyczyną mogą być również zakażenia grzybiczne skóry głowy.

Jakie nowotwory powodują wypadanie włosów?

Nasilona utrata włosów może wiązać się z niektórymi chorobami nowotworowymi. Jest to objaw towarzyszący w:

• raku nadnerczy,
• raku skóry,
• raku żołądka i wątroby.

Leczenie przeciwnowotworowe z wykorzystaniem leków onkostatycznych odpowiada za tzw. łysienie cytostatyczne. Jest ono odwracalne, a jego nasilenie zależne od dawki, czasu terapii oraz osobistych predyspozycji. Nadmierna utrata włosów w tym przypadku dotyczy przede wszystkim szczytu głowy. Radioterapia wykorzystywana w leczeniu nowotworów może powodować łysienie bliznowaciejące lub niebliznowaciejące.

Czynniki psychiczne i stres a wypadanie włosów

Przewlekły, silny stres i inne czynniki psychologiczne mogą powodować wzmożoną utratę włosów.

Warto wiedzieć: Kortyzol – hormon stresu ma negatywny wpływ m.in. na macierz włosa. Może zaburzać cykl wzrostu włosa, osłabiać strukturę mieszków i mikrokrążenia skóry głowy.

Leki mogące powodować wypadanie włosów

Nasilone wypadanie włosów wiąże się również z przewlekłym stosowaniem niektórych leków. Mogą to być np.:

• immunosupresanty,
• fibraty,
• heparyna i acenokumarol,
• beta-blokery,
• inhibitory konwertazyangiotensynowej,
• tyreostatyki,
• sole litu,
• leki przeciwpadaczkowe,
• niesteroidowe leki przeciwzapalne.

Wzmożone wypadanie włosów może towarzyszyć także odstawianiu niektórych leków, np. doustnych środków antykoncepcyjnych.

Niedobory mineralne i witaminowe a wypadanie włosów

Szczególnie znaczenie na kondycję włosów i ich cykl wzrostu mają pierwiastki i witaminy. Są to:

• witaminy z grupy B,
• cynk,
• selen,
• miedź,
• żelazo.

W przypadku wzmożonego wypadania włosów równolegle oznacza się nie tylko stężenie żelaza we krwi, ale również poziom ferrytyny, która magazynuje jony Fe.

Zjawisko niedoboru witamin i minerałów występuje w przypadku niedożywienia (np. u osób przewlekle chorych i pacjentów starszych, w podeszłym wieku), zespołu złego wchłaniania, częściowej resekcji jelita oraz źle zbilansowanej diety. Może to również skutkować okresową utratą włosów.

>> Przeczytaj również: Niedobory witamin i minerałów a wypadanie włosów. Co jeść na zdrowe włosy i paznokcie?

Wypadanie włosów po ciąży

Do łysienia u kobiet może dojść po porodzie – jest to tzw. łysienie poporodowe. Towarzyszą mu zmiany hormonalne tj. spadek poziomu estrogenów. Występuje zwykle kilka tygodni po porodzie i najczęściej mija samoistnie – nie wymaga leczenia.

Warto wiedzieć: Estrogeny wpływają na cykl wzrostu włosa – wydłużają fazę anagenu, czyli fazę wzrostu włosa, a także ograniczają miniaturyzację mieszków włosowych oraz wspierają grubość i elastyczność włosów.

Wypadanie włosów – jakie badania krwi wykonać?

W diagnostyce różnicowej patologicznego wypadania włosów korzysta się z takich badań jak:

• trichogram – uwzględnia badanie stanu korzeni włosów,
• rozmaz i posiew skrawków skóry (w przypadku podejrzenia zakażenia),
• biopsja – badanie histopatologiczne wycinka skóry głowy (jeśli wynik posiewu jest negatywny),
• badania laboratoryjne, m.in. stężenie glukozy, parametry tarczycowe – fT3, fT4, TSH – żelazo i ferrytyna o znaczeniu dla niedokrwistości z niedoboru żelaza, a także witamin (np. z grupy B – biotyny, a także minerałów: cynku i selenu).

Istotne jest również badanie jak morfologia krwi obwodowej – dowiedz się o nim więcej:

Wizyta u lekarza z wypadaniem włosów – do kogo się umówić?

Istnieje kilku specjalistów, którzy pomagają w ustaleniu przyczyny nasilonej utraty włosów. Są nimi:

• lekarz rodzinny, który może zlecić ogólne badania;
• lekarz dermatolog, który jest wyspecjalizowanym specjalistą w zakresie chorób skóry, włosów i paznokci.

Wielu pacjentów szuka również pomocy u trychologa, który nie jest lekarzem. Zajmuje się przede wszystkim estetycznymi problemami włosów i skóry głowy. Są nimi łupież, podrażnienie owłosionej skóry głowy, łamliwością i kruchością włosów.

Należy podkreślić fakt, że diagnostyką i leczeniem wypadających włosów zajmuje się przede wszystkim lekarz. Konsultacja z trychologiem może pomóc w zakresie doboru pielęgnacji skóry głowy.

Warto wiedzieć: Lekarz rodzinny, dermatolog i trycholog mogą zapytać o sposób układania i upięcia fryzury (w warkocz, kok i koński ogon). Jest to istotne, ponieważ nadmierne pociąganie lub skręcanie włosów może wiązać się z przesunięciem linii włosów w okolicy czołowej i skroniowej, co daje wrażenie ich wzmożonej utraty.

Nadmierne wypadanie włosów – leczenie

Leczenie nadmiernego wypadania włosów zależy stricte od przyczyny. Może polegać na leczeniu choroby podstawowej, m.in. na substytucji hormonów tarczycy w przypadku niedoczynności, przyjmowaniu preparatów żelaza w przypadku anemii z jego niedoboru. Stosuje się również leki, np. minoksydyl dedykowany w łysieniu androgenowych – zarówno u kobiet, jak i mężczyzn.

Jakie witaminy na wypadanie włosów?

W przypadku stwierdzonego niedoboru witamin istotna jest ich suplementacja. Duże znaczenie mają wspomniane witaminy z grupy B, w szczególności biotyna. Dostępna jest w formie leków bez recepty po 5 i 10 mg. Można ją znaleźć także w suplementach diety. Istotne są również inne witaminy oprócz biotyny. Są nimi kwas foliowy, niacyna, pantoteinian wapnia, witamina A i E.

Jak powstrzymać wypadanie włosów domowymi sposobami?

Nasilone wypadanie włosów jest problemem medycznym i wymagającym diagnostyki. Domowe sposoby mają małe znaczenie. Oprócz tego efekt ich działania jest subiektywny – nie mają potwierdzonej skuteczności klinicznej.

Opieka merytoryczna: lek. Kacper Staniszewski

---

Bibliografia

1. Doboszyńska A (2013) Objawy chorób wewnętrznych. Podręcznik dla studentów, Warszawa: PZWL
2. Kokot F (2007) Diagnostyka różnicowa objawów chorobowych, Warszawa: PZWL
3. Duława J (2015)Vademedum medycyny wewnętrznej, Warszawa: PZWL
4. Porter R S (2015) The Merck Manual Objawy kliniczne – praktyczny przewodnik diagnostyki i terapii, Wrocław: Edra Urban & Partner.